Μετά από 34 χρόνια ζωής του Συλλόγου μας, το διήμερο 23 & 24 Σεπτεμβρίου πραγματοποιήθηκε ένα άλμα! Καταφέραμε να ξεφύγουμε από στεγανά και να προσφέρουμε στα μέλη μας, τους φίλους μας αλλά και σε ένα ευρύτερο κοινό των Ιωαννίνων και του Δήμου Βορείων Τζουμέρκων τη μοναδική ευκαιρία να παρακολουθήσουν ανεξάρτητες κινηματογραφικές παραγωγές που δύσκολα βρίσκουν το δρόμο προς τη τηλεόραση.
Με την αγαστή συνεργασία με το Σύλλογο των Πατημάτων και το Δήμο Βορείων Τζουμέρκων καταφέραμε να δούμε μετά το τέλος το προβολών ένα χαμόγελο ικανοποίησης στα πρόσωπα

 των συγχωριανών μας και του κοινού.
Η εμπειρία των προβολών στο χωριό ήταν πραγματικά μοναδική. Με το σκηνικό της πλατείας έτσι όπως δε το είχαμε δει ποτέ, το φως των κεριών να δίνει εξαίσιο χρώμα στη βραδιά, το κόσμο να γεμίζει από νωρίς τη πλατεία και να παρακολουθεί ως το τέλος και τις τρεις ταινίες πραγματικά καθηλωμένο και με το κόσμο που έτρεξε όλες αυτές τις μέρες με το φεστιβάλ να μη μπορεί να πιστέψει ότι τέλη Σεπτέμβρη στο χωριό συγκεντρώθηκαν πάνω από 100 άνθρωποι όλων των ηλικιών να παρακολουθήσουν ανεξάρτητο ελληνικό σινεμά.
Αλλά πραγματικά αξίζει να πάρουμε τα πράγματα από την αρχή…

Όταν σε συνεργασία με το Σύλλογο των Πατημάτων εξασφαλίστηκαν τα δικαιώματα των ταινιών από το Διεθνές Φεστιβάλ της Πάτρας και τους υπέροχους ανθρώπους του καταλήξαμε στην επιλογή του ΚΕΠΑΒΙ και της πλατείας του χωριού μας για τις δύο προβολές. Συνέχισε ο σχεδιασμός της αφίσας, του προγράμματος, των flyers και των banners, η εξασφάλιση της απαραίτητης βοήθειας από τη Συνεταιριστική Τράπεζα Ηπείρου, την εταιρεία ταχυμεταφορών ΤΝΤ και του ΚΕΠΑΒΙ. Ακολούθησε η πατέντα «εργολαβία» για το κινηματογραφικό πανί διαστάσεων 6mX4m, η εξαιρετική προβολή σε ΜΜΕ και καταστήματα της πόλης για να φτάσουμε στο απόγευμα της Πέμπτης 22 Σεπτεμβρίου και της γενικής δοκιμής εικόνας και ήχου. Από το μεσημέρι της Παρασκευής καμια δεκαριά άνθρωποι ξεκίνησαν το στήσιμο, ο κόσμος άρχισε από νωρίς να καταφθάνει και όταν ο Γιάννης Αγγελάκας έπινε τις τσικουδιές του στη ταινία «Ταξιδιάρα Ψυχή» ο κόσμος είχε ήδη γεμίσει τις 200 καρέκλες και καθόταν στα σκαλοπάτια του ΚΕΠΑΒΙ. Πολύς ο κόσμος…αλλά περισσότερος ο ενθουσιασμός μας για την μεγάλη αποδοχή από το κοινό των Ιωαννίνων. Στο τέλος των προβολών περίπου 20 άτομα έδειξαν πως οι συλλογικές προσπάθειες κάνουν τα πράγματα πιο εύκολα! Σε 20’ όλος ο εξοπλισμός είχε μπει στα αυτοκίνητα και ήταν έτοιμος για να πάρει…την ανηφόρα! Επόμενος προορισμός Προσήλιο.

Λίγοι λίγοι αρχίσαμε να φτάνουμε στο χωριό, αλλά μας γλύκανε το τσίπουρο και κάπως η ώρα πέρασε. CRISIS MANAGEMENT!!! Αφού πάρθηκε η απόφαση η εκδήλωση να γίνει στη πλατεία άρχισαν πυρετώδεις εργασίες. Καθαρισμός πλατείας από τα χιλιάδες χρυσοκίτρινα πλατανόφυλλα, με το χώμα να μοσχοβολάει από τη πρόσφατες ψιχάλες να τρέχουμε να κατεβάσουμε καρέκλες, άλλοι να στήνουν το μεταλλικό πλαίσιο, άλλοι τα ηχεία, οι πρεσβύτεροι της παρέας να περιφράσσουν τη πλατεία από ενδεχόμενο αέρα, άλλοι να βάζουν banners και αφίσες, άλλοι να στήνουν το μοναδικό σκηνικό με τα δεκάδες κεράκια στην είσοδο της πλατείας και γύρω στις 7 όλα ήταν έτοιμα και το κινηματογραφικό πανί πήρε τη θέση του στη πλατεία…για πρώτη φορά στη ζωή αυτής της πλατείας θα γινόταν κάτι παρόμοιο.

Από τις 8 μέχρι τις 10:30 το καφενείο άδειασε, η πλατεία γέμισε από κόσμο όλων των ηλικιών και οι ήχοι του Πομάκικου ζουρνά από τη ταινία «Η νύφη του Καθρέφτη» ακούστηκαν από τη Κοκκινίτσα μέχρι τη Τζανίκα. Ογδοντάρηδες που είδαν για πρώτη φορά στη ζωή τους σινεμά, πενηντάρηδες που δε περίμεναν να δουν ποτέ κάτι τέτοιο στο χωριό τους και πιτσιρίκια να παρακολουθούν ελληνικό ανεξάρτητο σινεμά και όχι τουρκικές σαπουνόπερες ή πουλημένα ελληνικά ματς.

Για δεύτερο συνεχόμενο βράδυ το μάζεμα ήταν συλλογική υπόθεση και μέχρι τις 11 τα τσιπροπότηρα είχαν αρχίσει να παίρνουν φωτιά. Κάποιος έπρεπε όμως να βοηθήσει τη φωτιά να εξαπλωθεί…και αυτό δεν άργησε πολύ. Ο Μήτσος έβγαλε το κλαρίνο που είχε κρυμμένο στο μούσκιο τόσο καιρό, ο έτερος Μήτσος πήρε το νταούλι του και έγινε ένα γλέντι από τα λίγα. Το Μασουρέικο συνολικά έδειξε πως δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από άλλα μουσικά σόγια της περιοχής και Τόλης, Χριστόφορος και Μήτσος δώσανε ρέστα. Χορός και κέφι στο κόκκινο μέχρι το πρωί!!!

Και του χρόνου..και του παραχρόνου και του παραπαραχρόνου!!!!!! Να είμαστε καλά!

 

 

ΥΓ: Ένα τεράστιο ευχαριστώ από το Σύλλογο σε όλους όσους βάλανε το χεράκι τους σε αυτή τη προσπάθεια.